Nawet historycy niewiele wiedzą o przebiegu II WŚ w Chinach. Powód? Olbrzymia przestrzeń konfliktu, miliony zaangażowanych ludzi, bariera językowa i fakt że większości dokumentów nadal nie udostępniono, o ile istnieją. A dowódcy poszczególnych jednostek chińskiej armii nie mieli zapędów dokumentowania wlasnych poczynań. Każdy z nich był księciem niepodzielnie władającym swoim księstwem, czasem w sprzeczności z linią wyższego szczebla, a najczęściej dbającym o siebie, swój majątek, swoje rodziny, kochanki i swoje ego.
Amerykańscy doradcy i obserwatorzy oddelegowani na front chiński byli zniesmaczeni, a wręcz przerażeni tym, co się działo na szczeblu lokalnym. Korupcja, prywata, fatalne traktowanie podwładnych, którzy cierpieli na braki umundurowania i wyposażenia, głodowali, chorowali i nie wyszkoleni, padali jak muchy w boju z doświadczonym i zdecydowanym przeciwnikiem.

Ocena tego filmu wynika z tego, że ten film po prostu jest słaby, a nie z żadnego braku szacunku.

A co wiemy o wojnie w Chinach? Polacy na ogół wiedzą o niej tylko tyle, że była, i Japończycy zrobili masakrę w Nankinie. Tymczasem wojna w Chinach toczyła się głównie w latach 1937-1940 i 1944-45, przez większość II WŚ front stał tam w miejscu,

Na marginesie, to ogromna część strat chińskiej ludności cywilnej to zasługa… Chińczyków. Pobór, egzekucje, masakry, polityka spalonej ziemi, gwałty, grabieże. W samym wysadzeniu tamy na Rzece Żółtej w czerwcu 1938 roku Chińczycy zabili blisko 900 tysięcy (DZIEWIĘĆSET TYSIĘCY) ludzi. liczba ofiar reżimu Czang Kaj-szeka idzie już w ~naście milionów.